Bielszy odcień bladości

Temat, jaki zaproponowała Tusia na kolejny wpis art journalowy najpierw mnie onieśmielił, później w głowie zrodził się pomysł, a kiedy znalazłam cytat z Anatole'a France'a, moje myśli zaczęły biegać nieznanymi dla mnie ścieżkami. :P
Tak naprawdę najbielszym odcieniem bladości, jestem ja - kiedyś miałam z tym problem i mega kompleksy, ale teraz nie robi to już na mnie wrażenia. :P A nawet to lubię! :)
Wpis wyszedł tak i powiem szczerze, że art journal jakoś mnie odpręża. Nie wiem czemu, bo też trzeba coś wymyślić, ale jakoś nie boję się popełniać błędów i chyba aż tak nie analizuję tego wszystkiego, co robię. No dobra, może troszeczkę. ;)
No i wyszło tak:

 I zbliżenia:

 

Oczywiście zapraszam Was do Tusi, żeby zobaczyć jej śliczną i nostalgiczną interpretację tego tematu.
Szkoda, że doba nie jest dłuższa, bo ostatnio cierpię na chroniczny brak czasu. Stąd też "wstawię posta jutro" przerodziło się "wstawiam go dopiero teraz". Przepraszam. :/
Boję się to napisać, żeby nie było, ale zapraszam jutro. :)